برای دانستن ساز و کار حمایت از انرژی تجدید پذیر بهتر است در مورد سیاست های دولت ها برای انرژی، بحث شود.
سیاست های انرژی، اهداف آینده انرژی کشور را تعیین می کند. آنها ثبات را در بازار ایجاد می کنند و اعتماد سرمایه گذاران را افزایش می دهند و از این طریق امکان حمایت از انرژی فراهم می شود. بنابراین، سیاست ها نقش مهمی در توسعه آینده فناوری های انرژی (تجدید پذیر) انرژی ایفا می کنند. فن آوری های انرژی تجدید پذیر به طور گسترده به عنوان آینده دیده می شود. انرژی پاک با استفاده از منابع نامحدود، کاهش تغییرات آب و هوا، افزایش استقلال انرژی کشورها و همچنین بهبود امنیت انرژی را تامین می کنند. با این حال بسیاری از فن آوری های انرژی تجدید پذیر نسبتاً جدید هستند و هنوز ثبات فناوری های تولید انرژی متداول که سوخت های فسیلی را می سوزانند، را ندارند. دولتها با تغییر ساز و کار های پشتیبانی خود از سوخت های فسیلی به سمت فناوری های انرژی تجدید پذیر، می توانند به رونق این فنآوری ها در کشورهای خود کمک کنند. برای مرور بر کلیه سازوکارهای مختلف پشتیبانی از انرژی تجدید پذیر و نقاط قوت و ضعف آنها، نگاهی به مقاله مقایسه ابزارهای مختلف سیاستگذاری برای ارتقاء انرژی های تجدیدپذیر بپردازید. برگرفته از انرژی پدیا
ابزارهای مبتنی بر تعرفه و ابزارهای مبتنی بر کمیت.
ابزار های مبتنی بر تعرفه یک مشوق اقتصادی برای تولید برق با استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر ایجاد می کنند. مثال این ابزار تزریق برق در تعرفه(Feed-In Tariff (FIT)) است. FIT یک قیمت ثابت برای انرژی تجدیدپذیر که داخل شبکه تزریق می شود را ضمانت می کند.
ابزار های مبتنی بر کمیت، یک حداقل کسر انرژی های تجدید پذیر در زنجیره تامین انرژی را تضمین می کند. مثال ابزار های مبتنی بر کمیت، قرار داد خرید تجدید پذیر(Renewable Purchase Obligation (RPO)) است که حداقل سهمیه یا سهمی از تولید انرژی تجدیدپذیر را به تأمین کنندگان برق تحمیل می کند. برای مثال پیشبینی می کند که ۱۰ درصد مصرف برق کشور باید از منابع تجدید پذیر تهیه شود.
تعرفه برق ساز و کاری است که بیشترین استفاده را داشته است اما بسیاری از کشور ها ترجیع می دهد که از ترکیب این دو استفاده کنند. مثالی از ابزار های ترکیبی(Hybrid Instruments) که شامل هم تعرفه و هم مقدار است، مناقصه انرژی تجدید پذیر (Renewable energy Auctions) است.
مناقصه های انرژی تجدید پذیر، که گاهی اوقات ” مناقصه تقاضا” یا ” مناقصه های خرید” نیز نامیده می شوند، نوعی مکانیزم حمایتی از فناوری های انرژی تجدیدپذیر است. در بیشتر موارد مناقصه های انرژی تجدید پذیر توسط دولت یک کشور افتتاح می شود. آنها ظرفیت (کیلو وات) یا تولید برق (کیلووات ساعت) را که برای حراج آماده شده اند، همچنین فناوری تولید و بعضی اوقات محل تولید را مشخص می کنند. توسعه دهندگان پروژه می توانند طرح پیشنهادی پروژه خود را بیان کرده و قیمت هر واحد برق را که قادر به تحقق پروژه خود هستند بیان کنند. سپس دولت پیشنهادات مختلف را ارزیابی می کند و آنها را بر اساس قیمت و معیارهای دیگر رتبه بندی می کند. سپس بهترین نامزدها انتخاب می شوند و دولت با پیشنهاد دهندگان موفق توافق نامه خرید نیرو را امضا می کند.
مناقصه های انرژی تجدید پذیر به صورت زیر است:
” سازمان ساتبا در نظر دارد برای تعیین نرخ خرید تضمینی برق از نیروگاههای تجدید پذیر با ظرفیت بیش از ۱۰ مگاوات، اقدام به فراخوان مناقصه تعیین رقابتی نرخ پایه خرید تضمینی برق نماید. لازم به ذکر است سقف نرخ قابل پیشنهاد برای شرکت کنندگان ۵۰۰۰ ریال به ازای هر KWh و همچنین سقف ظرفیت درخواست احداث نیروگاه ۱۰۰ مگاوات میباشد و ساتبا متعهد به خرید برق تولیدی به مدت ۲۰ سال در قبال برنده مناقصه خواهد بود.
متقاضیان محترم فرصت خواهند داشت تا پس از مطالعه فراخوان و اسناد مرتبط، پیشنهاد خود را جهت شرکت در مناقصه حداکثر تا حداکثر ساعت ۱۰ صبح روز چهارشنبه مورخ ۱۳۹۹/۰۲/۲۳ به دبیرخانه ساتبا تحویل نمایند. متقاضیان محترم برای هرگونه اطلاعات بیشتر می توانند با دفتر حقوقی و قراردادهای سازمان به شماره ۰۲۱۸۸۰۸۴۶۴۸ تماس حاصل فرمایند.”
شکل زیر پراکندگی سیاست های مختلف انرژی را در جهان در سال ۲۰۱۳ نشان می دهد.